PCOS - heb ik weer!

PCOS:

Voor degene die het niet weten wat het is: (logisch want niemand weet dit, tot het je overkomt) heb ik het even gekopieerd van internet.

Bij vrouwen die het Polycysteus Ovarium Syndroom hebben (kort: PCOS), groeien er cysten op de eierstokken. Dit kan gevolgen hebben voor de vruchtbaarheid. Naast de cysten op de eierstokken zijn er meer verschijnselen die bij dit syndroom voorkomen.

Heb ik weer!

Er zijn genoeg mensen waarbij zwanger worden niet meteen lukt. Met of zonder reden! Maar dat het jou kan overkomen daar denk je toch niet meteen over na. Tenminste ik niet. Max en ik waren praktisch gelijk gestopt met de pil. Ik begin juni 2016 en zij na haar bruiloft in juli. We hadden natuurlijk gehoopt samen zwanger te worden. We zagen het al helemaal voor ons. Maar toen zij al zwanger was en ik nog niet eens ongesteld wist ik het al. Er is iets mis met mij...

Ik voelde het gelijk! Ik dacht heus niet dat ik na een goede sexpartij meteen zwanger zou zijn maar dat alles een beetje normaal zou gaan was toch niet teveel gevraagd? Ongeduldig als ik ben belde ik de huisarts. Die volgens mij nu nog denkt dat ik toen al een jaar bezig was, een leugentje om bestwil moet toch af en toe kunnen? Ik voelde er niks voor om nog maanden te wachten op die ongesteldheid. Ik wilde duidelijkheid en liever vandaag dan morgen. Na wat drammen en aandikken, daar ben ik heel goed in, kon ik bellen voor een echo in het ziekenhuis. (Inmiddels had ik alles al 100x gegoogeld en had ik mezelf al onvruchtbaar verklaard). Maar zo erg bleek het nou ook weer niet te zijn. Eindstand: PCOS!

Uiteraard had ik mij op alle scenario’s voorbereid dus dit kwam ook niet als een verrassing. Gelukkig maar want ik haat verassingen. Behalve als het een groot cadeau is uiteraard. Maar geloof me, dit was alles behalve een cadeau. Er werd vrij luchtig over gedaan door de arts. Ik kreeg wat kuurtjes primolut mee om ongesteld te worden en daarna zou ik beginnen met clomid. Voor de gene die dit niet weten, dit gebruik je om je cyclus te verbeteren zodat je ongeveer rond de 14de van je cyclus een eisprong krijgt. Net als vrouwen die hier geen last van hebben. Zo werd het ook tegen mij verteld, volgens de arts hoefde ik me nergens zorgen over te maken en het ging allemaal goed komen!

De bijwerkingen waren mild gaf de arts aan. Nou noem het maar mild, dat mijn vriend nog kinderen met mij wilde na die clomid vind ik nog steeds een wonder. Ik ben normaal al niet vies van een goede discussie en vind dat ik in 99% van de gevallen gelijk heb, maar dit was echt next level. Mijn vriend kon niks goed doen, zijn zaad was inmiddels getest en was helemaal in orde. Daar was ik dan ook weer boos over omdat dan alles aan mij lag.
Heel onredelijk natuurlijk want hoe kut zou het zijn geweest als er met hem ook iets ‘mis’ was? Maar op dat moment was alles kut in mijn ogen.

Misschien herkennen meiden die ook in dit traject hebben gezeten dit. Dat mensen steeds zeggen dat je het gewoon los moet laten en dat het dan vanzelf komt? Tuurlijk en wanneer moet ik het dan precies los laten? Je gaat van ongesteldheid naar clomid slikken, naar controle echo’s. Waar ik 9 van de 10 keer na de echo weer in de auto onderweg naar huis zat te janken omdat er weer niet gebeurde wat er moest gebeuren. En als dit dan wel gebeurde kon ik een paar dagen daarna bloedprikken en wachten tot ik daarna kon testen. Wanneer was dan precies de tijd dat ik het moest los laten?

Na een paar maanden clomid, wel eisprongen, geen zwangerschap en 1700 huilbuien was het tijd om over te stappen naar de volgende stap.

Hoe nu verder? Dit lees je in mijn volgende blog.

Liefs Michelle 

(deze foto is trouwens van toen we niet zwanger waren en vol met wijn stonden te tieren en klieren in Jantjes Verjaardag, juist 2016, 6 jaar geleden en zeker 6 kilo lichter)