In de vorige blog eindigde ik met verdrietig nieuws over onze ivf-poging, ook met mooi nieuws want wij zijn getrouwd.
Onze huwelijksreis was heerlijk, even alles loslaten en alleen maar genieten van elkaar! Ik heb vaak gehoord misschien raak je wel zwanger daar, als je het even helemaal loslaat. Ik moet zeggen ik heb altijd moeite met die uitspraak gehad want als je in een fertiliteit traject zit dan is loslaten bijna onmogelijk en als het zo makkelijk was hadden we geen traject nodig. Anyway dit soort opmerkingen negeer ik vaak. Uiteraard had het loslaten geen effect, na de huwelijksreis was er nog geen wonder gebeurd en bered ik mij mentaal voor voor de volgende stap.
Twee weken na onze huwelijksreis hadden wij een afspraak in het ziekenhuis voor een plan. Deze was snel duidelijk we gaan voor ICSI. Wanneer mijn cyclus begint mag ik weer starten met hormonen.
Wat is het verschil tussen ICSI en IVF?
IVF en ICSI vinden vrijwel op dezelfde wijze plaats. Het verschil tussen IVF en ICSI zit in de manier waarop de eicel en de zaadcel versmelten tot een embryo. Bij IVF wordt de eicel samengebracht met zo’n 100.000 zaadcellen. Het bevruchten van de eicel gaat dan verder vanzelf.
ICSI is feitelijk een doorontwikkelde, meer precieze versie van IVF. In plaats van het sperma te mixen met het eitje wordt gedurende deze behandeling de beste, gezondste spermacel geselecteerd en direct in de eicel geïnjecteerd om zo de eicel te bevruchten.
23 juli: Dag 3 van mijn nieuwe cyclus is aangebroken en dat betekend een echo in het ziekenhuis. Hierbij wordt gekeken of alles er goed uit ziet en is er gelukkig niets geks te zien.
27 juli: Ondertussen een week hormonen aan het spuiten en ik moet zeggen het valt mij zwaar. Mijn buik was door de rust periode een beetje hersteld maar is nu al beurs, er staat vandaag een echo gepland dus hoop ik op goed nieuws.
De echo ziet er goed uit maar de arts wilt door met hormonen om de eitjes een extra duwtje te geven.
29 juli: Het is weer echo tijd, ondertussen ben je zo gewend aan die inwendige echo’s dat je precies weet waar je op moet letten als de echo gemaakt wordt. Maar goed nieuws, we mogen door voor punctie!
De punctie wordt gepland op 31 juli.
31 juli: We moeten ons vroeg melden, om 8 uur staat de punctie gepland. De punctie viel net als bij de ivf poging mee. De arts vertelde dat die best wat eitjes kon aanprikken, dat is een goed teken. Ook nu moet mijn man naar het UMC en blijf ik in het St. Antonius om bij te komen van de punctie. Wanneer hij terug komt begint het lange wachten. Zaterdag 3 augustus worden we gebeld (hopelijk dit keer wel door het UMC zelf) of er een terugplaatsing zal zijn.
3 augustus: De afgelopen dagen slopen voorbij, heb amper geslapen vannacht en wijk niet van mijn telefoon af. Tussen 10-12 uur kunnen wij gebeld worden. Rond 10:30 gaat mijn telefoon… UMC, ik probeer niet te vroeg te juichen want er kan alsnog slecht nieuws komen! Toen kwam het verlossende woord mevrouw vanmiddag om 14 uur wordt u verwacht voor de terugplaatsing. YES, ik spring nog net geen gat in de lucht. Daarna verteld ze nog dat er in totaal 6 embryo’s zijn. Ik weet niet wat ik hoor 6? Van die 6 wordt er 1 verse teruggeplaatst en de andere 5 laten zij nog even doorgroeien om te kijken of ze goed genoeg zijn om ingevroren te worden. Als er nog goede embryo’s over blijven worden wij weer gebeld.
14:00 uur: met spanning zitten wij in de wachtkamer, eindelijk een terugplaatsing. Ik word naar binnen geroepen en iemand van het lab checkt mijn gegevens. Gelukkig wordt hier heel secuur mee omgegaan, ze willen natuurlijk niet een verkeerde embryo terugplaatsen. Ik neem plaats in de stoel en er wordt een eendenbek ingebracht, ondertussen kijkt de verpleegkundige met een echo naar de baarmoeder en de arts brengt met een staafje de embryo in. Wanneer ze op de echo ziet dat ze met het staafje bij de baarmoeder is laat ze de embryo achter in de baarmoeder. Je ziet dan ook echt op de echo een plopje met een heel klein wit stipje. Dat witte stipje is onze mini en wat hopen wij dat die doorgroeit. Ik word ingelicht dat ik mag testen 13 dagen na vandaag en dat ik weer de utrogeston moet gaan gebruiken.
Daar gaan we dus weer de wachtweken in. Wij hebben besloten om in deze periode veel afleiding te zoeken. Wij gaan een dag naar Zeeland, lekker uiteten wat onze grootste hobby is en daar dromen wij samen over onze mini.....
11 augustus: Vandaag staat er voor mij een festival gepland, maar wanneer ik wakker word met krampen weet ik al wat er aan de hand is. Op het toilet zie ik helder rood bloedverlies. SHIT!
Wil je weten hoe dit verder afloopt en wat het bloedverlies betekent lees dan mijn volgende blog, blog nummer 6.
Mocht je vragen hebben of je zit met hetzelfde stel ze gerust onder de blog of stuur ons een berichtje dan brengen wij je in contact met Stephanie.
Liefs Stephanie
Laat een bericht achter